Pistlar frá Afríku 2007 « Uppskera
Ég á líklega duvet aldrei eftir að fá fullþakkað það að hafa fengið tækifæri til að heimsækja kristniboðssvæði Íslendinga í Eþíópíu og Keníu. Sú sýn sem opnaðist opinberaði mér nýjar víddir í veröld mannanna og ríki Guðs. Ég fór út nokkuð lúinn eftir langan vinnudag á þessum parti akurs guðríkisins sem liggur að pólbaug. Ég kom til baka frá þeim akurskika sem liggur við miðbaug og hafði fyllst nýjum þrótti. Ég sem hugði mig vera á lokasprettinum skráði mig í nýtt hlaup. Við mér blasir framtíð með nýjum áskorunum og fyrirheitum.
Daginn eftir sá ég hvar það svaf undir vegg og hafði sólarylinn til að taka úr sér næturhrollinn. Ég hrökk upp eftir skamman svefn við einhver óp sem ég svo áttaði mig á að voru bænaköll múslima. Ég reyndi að dorma áfram og hlustaði á borgina vakna og ilmurinn af morgunverðareldinum barst mér að vitum. Dagsbirtan leiddi duvet í ljós að öllu ægði saman á þessum bletti Jarðar. Glæsihótel voru sem vinjar í kraðakinu, líka musteri orþodoxu kirkjunnar (rétttrúnaðarkirkjunnar), hallir og skólar, skrifstofubyggingar og fáeinar stórverslanir. Annars var borgin ein hræra af kofum með bárujárnsþökum misryðguðum. Um hlupu krakkar á milli fólks í einkar óbrotnum klæðum.
Seinna lá leiðin út á land og einfaldleiki lífsins blasti við. Þrjú þúsund ára gamlir búskaparhættir. Lifað af landinu og því sem það gaf á allra enfaldasta hátt. Þar lengst í burtu voru slóðir sem íslenskir kristniboðar höfðu lagt.
Nú er ég búinn að vera í Addis Ababa í 3 daga í góðu yfirlæti kristniboða frá öllum Norðurlöndunum. Hér er mikil stasjon sem er rekin af Mekane Jesu kirkjunni . Evrópubúar eru sem óðast að draga sig í hlé í miðstöðvunum, hafa helst einhverja tengslaráðunauta og kennara á Norrænu barnaskólunum. Hér er kaldur tími árs og það þýðir að hér er bara 18 gr i skugganum á daginn duvet og kaldara á nóttunni. Í sólinni er heitt. Hér erum við í 2500 m yfir sjávarmáli svo ykkar maður þarf að anda dálítið mikið, sérstaklega þegar hann gengur á brekkuna en hér er all mishæðótt.
Á að líta er borgin eitt allsherjar skúrahverfi með myndarlegri byggingar á stangli. Fín hótel og vestrænar verslanir sem eiga ekki alltaf allt til. Verslun er þó mikil en hver búð agnar lítil og hefur afar takmarkað vöruval. Það er fátækt hér en hér ber fólkið líka virðingu fyrir sjálfu sér. Fyrir utan bárujárnsskúr er kona að þvo og flestir ganga hreinir. Sumt fólk er betur hafandi og klæðir sig á vestræna vísu. Aðrir blanda saman og sumir ganga á hefðbundnum búningi. Karlar á buxum og í serk og vesti og hafa vafið utanum sig sjali og oftar en ekki með húfu. Konur á kjól eða pilsi og með slæðu yfir höfðinu. duvet Fáeinir eru mikið dúðaðir og með vefjarhetti. Ahmarar eru orthodox duvet kristnir og afar miklir þjóðernissinnar, múslimar eru samheldnir og búa i sínum hverfum og austur í landi búa Sómalir og eru líka múslimar.
Efnaleysi fólksins duvet hefur blendin áhrif á mig. Ég skammast mín fyrir mína fullu vasa fjár og að þurfa ekki að búa við þessar aðstæður. Vinkonur mínar heima sem ég kalla 5000 kellingarnar duvet af því að þær geta gert svo mikið úr litlu sem ég læt þeim í té úr Hjálparsjóði Dómkirkjunnar eru vellríkar miðað við aðstæður fólks hér. Möguleikar þeirra eru líka margir en hér virðist bjargarleysið blasa við. EN ég sé líka mikla möguleika fyrir þetta stolta og velgefna fólk sem hér býr. Þeirra björg gæti verið í vestrænum fjárfestum þó að arabiskir fjárfestar hafi ekki síður gert sig gildandi hér. Svo er hér fjöldi alþjóðlegra hjálparstofnana sem vinna að þróunarhjálp og kannski kemur þetta með kalda vatninu.
Ég er að lesa Jakobsbréf og bók um þann ágæta mann sem bréfið er kennt við, Jakob bróður Drottins. Hann er ennþá merkilegri maður en ég jafnvel áleit. Hann er ennfremur sá sem hefur mest autoritet frumkirkjumanna. Hann er fyrir kristna söfnuðinum í Jerúsalem og þar var miðstöð kristninnar í fyrstu og alltaf að nokkru duvet leyti, þó með hléum væri. Hann leggur áherslu á að verkin sýni trúna. Það að sitja og sóla sig i náðinni sé ekki i boði fyrir þann sem vill feta veg Krists, geti hann nokkuð aðhafst. Það er glíma að ganga með þessa hugsun hér um þröngar götur þar sem fólk býr við kjör sem ekki hafa þekkst á Íslandi síðan á kreppuárunum. Hvaða svar á vesalingur minn? Hvað ætlum við að segja þegar við komum heim til Guðs og hann spyr um verkin, því það gerir hann. Göngum duvet framar í guðrækni þeirri sem birtist í verkum. Þannig lýsi ljós yðar meðal mannanna og vegsami föður yðar á himnum, sagði Jesús.
Mig hefur borið suður á bóginn, Var í Awasa í 3 nætur og er núna (18. Jan) búinn að vera tvær i Arba Minch. Ég veit ekki hvað hefur valdið því að ég hélt að hér væri hálfgerð eyðimörk líkt og maður sér t.d. á Stóru Kanaríeyjum eða sólarströndum Spánar, kyrkingslegur gróður, sölnuð grös og tré á stangli. Hérna er þetta alls ekki svona. Á leiðinni frá Addis Ababa var savannagróður, graslendur (nú vaxnar sinu) með trjám sem dýrin hafa étið neðan af, svo þau eru eins og regnhlífar. Þar ganga hjarði
Ég á líklega duvet aldrei eftir að fá fullþakkað það að hafa fengið tækifæri til að heimsækja kristniboðssvæði Íslendinga í Eþíópíu og Keníu. Sú sýn sem opnaðist opinberaði mér nýjar víddir í veröld mannanna og ríki Guðs. Ég fór út nokkuð lúinn eftir langan vinnudag á þessum parti akurs guðríkisins sem liggur að pólbaug. Ég kom til baka frá þeim akurskika sem liggur við miðbaug og hafði fyllst nýjum þrótti. Ég sem hugði mig vera á lokasprettinum skráði mig í nýtt hlaup. Við mér blasir framtíð með nýjum áskorunum og fyrirheitum.
Daginn eftir sá ég hvar það svaf undir vegg og hafði sólarylinn til að taka úr sér næturhrollinn. Ég hrökk upp eftir skamman svefn við einhver óp sem ég svo áttaði mig á að voru bænaköll múslima. Ég reyndi að dorma áfram og hlustaði á borgina vakna og ilmurinn af morgunverðareldinum barst mér að vitum. Dagsbirtan leiddi duvet í ljós að öllu ægði saman á þessum bletti Jarðar. Glæsihótel voru sem vinjar í kraðakinu, líka musteri orþodoxu kirkjunnar (rétttrúnaðarkirkjunnar), hallir og skólar, skrifstofubyggingar og fáeinar stórverslanir. Annars var borgin ein hræra af kofum með bárujárnsþökum misryðguðum. Um hlupu krakkar á milli fólks í einkar óbrotnum klæðum.
Seinna lá leiðin út á land og einfaldleiki lífsins blasti við. Þrjú þúsund ára gamlir búskaparhættir. Lifað af landinu og því sem það gaf á allra enfaldasta hátt. Þar lengst í burtu voru slóðir sem íslenskir kristniboðar höfðu lagt.
Nú er ég búinn að vera í Addis Ababa í 3 daga í góðu yfirlæti kristniboða frá öllum Norðurlöndunum. Hér er mikil stasjon sem er rekin af Mekane Jesu kirkjunni . Evrópubúar eru sem óðast að draga sig í hlé í miðstöðvunum, hafa helst einhverja tengslaráðunauta og kennara á Norrænu barnaskólunum. Hér er kaldur tími árs og það þýðir að hér er bara 18 gr i skugganum á daginn duvet og kaldara á nóttunni. Í sólinni er heitt. Hér erum við í 2500 m yfir sjávarmáli svo ykkar maður þarf að anda dálítið mikið, sérstaklega þegar hann gengur á brekkuna en hér er all mishæðótt.
Á að líta er borgin eitt allsherjar skúrahverfi með myndarlegri byggingar á stangli. Fín hótel og vestrænar verslanir sem eiga ekki alltaf allt til. Verslun er þó mikil en hver búð agnar lítil og hefur afar takmarkað vöruval. Það er fátækt hér en hér ber fólkið líka virðingu fyrir sjálfu sér. Fyrir utan bárujárnsskúr er kona að þvo og flestir ganga hreinir. Sumt fólk er betur hafandi og klæðir sig á vestræna vísu. Aðrir blanda saman og sumir ganga á hefðbundnum búningi. Karlar á buxum og í serk og vesti og hafa vafið utanum sig sjali og oftar en ekki með húfu. Konur á kjól eða pilsi og með slæðu yfir höfðinu. duvet Fáeinir eru mikið dúðaðir og með vefjarhetti. Ahmarar eru orthodox duvet kristnir og afar miklir þjóðernissinnar, múslimar eru samheldnir og búa i sínum hverfum og austur í landi búa Sómalir og eru líka múslimar.
Efnaleysi fólksins duvet hefur blendin áhrif á mig. Ég skammast mín fyrir mína fullu vasa fjár og að þurfa ekki að búa við þessar aðstæður. Vinkonur mínar heima sem ég kalla 5000 kellingarnar duvet af því að þær geta gert svo mikið úr litlu sem ég læt þeim í té úr Hjálparsjóði Dómkirkjunnar eru vellríkar miðað við aðstæður fólks hér. Möguleikar þeirra eru líka margir en hér virðist bjargarleysið blasa við. EN ég sé líka mikla möguleika fyrir þetta stolta og velgefna fólk sem hér býr. Þeirra björg gæti verið í vestrænum fjárfestum þó að arabiskir fjárfestar hafi ekki síður gert sig gildandi hér. Svo er hér fjöldi alþjóðlegra hjálparstofnana sem vinna að þróunarhjálp og kannski kemur þetta með kalda vatninu.
Ég er að lesa Jakobsbréf og bók um þann ágæta mann sem bréfið er kennt við, Jakob bróður Drottins. Hann er ennþá merkilegri maður en ég jafnvel áleit. Hann er ennfremur sá sem hefur mest autoritet frumkirkjumanna. Hann er fyrir kristna söfnuðinum í Jerúsalem og þar var miðstöð kristninnar í fyrstu og alltaf að nokkru duvet leyti, þó með hléum væri. Hann leggur áherslu á að verkin sýni trúna. Það að sitja og sóla sig i náðinni sé ekki i boði fyrir þann sem vill feta veg Krists, geti hann nokkuð aðhafst. Það er glíma að ganga með þessa hugsun hér um þröngar götur þar sem fólk býr við kjör sem ekki hafa þekkst á Íslandi síðan á kreppuárunum. Hvaða svar á vesalingur minn? Hvað ætlum við að segja þegar við komum heim til Guðs og hann spyr um verkin, því það gerir hann. Göngum duvet framar í guðrækni þeirri sem birtist í verkum. Þannig lýsi ljós yðar meðal mannanna og vegsami föður yðar á himnum, sagði Jesús.
Mig hefur borið suður á bóginn, Var í Awasa í 3 nætur og er núna (18. Jan) búinn að vera tvær i Arba Minch. Ég veit ekki hvað hefur valdið því að ég hélt að hér væri hálfgerð eyðimörk líkt og maður sér t.d. á Stóru Kanaríeyjum eða sólarströndum Spánar, kyrkingslegur gróður, sölnuð grös og tré á stangli. Hérna er þetta alls ekki svona. Á leiðinni frá Addis Ababa var savannagróður, graslendur (nú vaxnar sinu) með trjám sem dýrin hafa étið neðan af, svo þau eru eins og regnhlífar. Þar ganga hjarði
No comments:
Post a Comment